DESEXO EU PARA VÓS

Nestas datas

saúde, ledicia e paz

desexo eu para vós.

Que cada palabra

agarime a vosa espalda,

que cada letra

axude no voso fogar.

Nestas datas

non esquenzades amar,

dígovos eu con valor.

Nestas datas

que ninguén sinta soidade,

pido eu sen temor.

Que soe música con alma

ao carón da vosa andaina,

que a luz sexa limpa e crara

cun sorriso no ollar.

Nestas datas, un fermoso Nadal

desexo eu para vós.

Que veña o que deba chegar

que se vaia o que teña que marchar,

que a soidade non exista xamáis

e ningunha guerra poida comenzar.

Nestas datas e sempre

unha aperta grande, grande vos vai

e milleiros de grazas por estar.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

Taboada a 25 de Decembro do 2022.

Para todos e todas, porque dende o ceo temos quen nos aluma aínda que non este na mesa. Ánimo de todo corazón e moita felicidade en cada novo día.

QUERIDA ARXENTINA

Querida Arxentina

tes dentro morriña,

desas aloumiñas

forxadas en Galicia.

Sorrí, sorrí Arxentina,

non teñas medo a sofrir,

porque a túa xentiña

ten valor, coraxe e sentir.

Sorrí, sorrí Arxentina,

que brillas no camiñar

onde o teu amar

bica alén do mar.

Querida irmá Arxentina,

cada ollada agarima,

cada verba asubía

na túa irmá Galicia.

Sorrí, sorrí sempre Arxentina,

que Galicia está en tí

e tí estás con nós.

Sorrí, sorrí sempre Arxentina

que en Galicia respiras.

Ana Vila Portomeñe. Poeta  Labrega.

Taboada a 18 de Decembro do 2022.

Día no que Arxentina gañou o mundial de fútbol contra  Francia. Parabéns

FARÁ QUE VOLTES

Podes as miñas verbas non escoitar,

os meus alentos a túa pel non acariñar,

cada ánimo que che mando, non chegar

e cada bágoa solta e apresada nas mans

non ter poder para ser o teu espertar.

Pero sei..sinto o teu bravo latexar.

O mesmo latexo da terra que mancamos.

O mesmo latexo amiga miña.

Porque tí sempre es amiga

miña terra queridiña.

O mesmo latexo que tanto coidamos

fará que voltes amiga miña,

fará que voltes máis forte.

Porque ningún lume, será a túa morte,

tí voltarás amiga miña

a ser a verde Galicia,

a grandeza que cada dia é alentar,

tí, Galicia, lugar que amamos.

MELODÍAS UNIVERSALES EN NAVIDAD

 

O LUGAR MÁIS FERMOSO PARA MIN

Onde sempre podo chorar e sorrir

sen apagar ningún feito ou sentir.

Onde aínda hai cinzas dun ir e vir

e nas fiestras reflexos do candil,

está o lugar máis fermoso para mín,

orgullosa de podelo compartir,

honrada de que esteas xunto a mín

para novos latexos deixar seguir.

O lugar máis fermoso para mín,

onde xamais hai que calar ou finxir

tecendo momentos que non teñan fin.

Onde tamén hai hora sabendo sofrir

e nas portas apertas de mandil,

está o lugar máis fermoso para mín 

orgullosa de quenes creeron en mín,

honrada de tanto amor sen fuxir

para novos alentos deixar sair.

Onde onte, hoxe e igoal mañá sí

está o fogar forxado por ancestros

...que viviron e viven en mín.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

En Taboada a 4 de Decembro do 2022

( Nota: o mes de Decembro en Galicia tamén se lle chama mes de Nadal)

25 de Novembro

Cada vintecinco de Novembro

está cargado de valor e medo,

medo por quen xa non ten soños

e valor por quen os esperta cedo.

Cada vintecinco de Novembro

no mundo rexéitase a violencia,

con lazos violeta e algún negro

onde non ten acougo a paciencia.

Cada vintecinco de Novembro

alentos imos no camiño tecendo,

pero eu sempre lembrei e lembro

que cada segundo é latexo eterno.

Vintecinco de Novembro

tí, eu, por a mesma man,

tí, eu, na mesma ollada.

Vintecinco de Novembro

ti, eu, dun mesmo amar,

ti, eu, coa mesma alma.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

Taboada a 25 de Novembro do 2022.

 OGALLÁ NON EXISTA MALTRATO

TANTO CHE QUERO

Quéroche tanto terriña miña,

por darme o teu sorriso,

por tenderme a man no camiño

e deixarme ter un sentido.

Quéroche tanto, tanto che quero

que por quererte non me falta nada.

Quéroche tanto vida miña,

por axudarme sen castigo,

por ser esa ollada chea de brillo

e alonxarme do frío.

Quéroche tanto, tanto che quero

que por quererte non me falta nada.

Quéroche tanto alma miña,

por valorarme motivos,

por compaña con bon abrigo

e facer todo máis vivo.

Quéroche tanto, tanto che quero

que por quererte non me falta nada.

Nada me falta por tanto quererme.

Non me falta nada por tanto quererche.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega.

Taboada a 20 de Novembro do 2022.

DESPEDIDA DEL AÑO EN EL CENTRO CANGAS DEL NARCEA

 SÁBADO, 17 DE DICIEMBRE DE 2022 A LAS 21:00

Fiesta de Fin de Año del Centro Cangas del Narcea

Beruti 4643, 1425 Ciudad de Buenos Aires, Argentina

Reserva con tiempo.!!!

La Cena será al mejor estilo de las fiestas Canguesas , constará de: Fiambres surtidos; Carré de Cerdo relleno o pollo al Verdeo con papas ; postre helado; vino, agua y gaseosas. Y Sidra para el Brindis
Durante la Cena contaremos con la presencia del Conjunto de baile y gaitas Pelayo de Manolo del Campo (Del Centro Asturiano de Buenos Aires). El tradicional baile familiar estará amenizado por Mariano Maldonado.
La reserva de mesa se puede hacer a algún miembro de la comisión, telefónicamente
al Centro (47737643//3351) o al Tel.4822-6083 o por correo electrónico a: cangasbaires@yahoo.es
Beruti 4643 Caba
$ 3500

LA SOCIEDAD PARROQUIAL DE VEDRA DESPIDE EL AÑO

 

NUNCA MÁIS, PREZADO MAR.

Ondas que veñen e van,

agarimo de bágoas entre areas

e no peito navegan

lembranzas tenras.

Soben as ondas e baixan,

con latexos de morriña medran

e no peito navegan

moitos medos da terra.

Risadas envoltas nas redes

cando de peixe están cheas

e no peito navegan

horas que se fan eternas 

As veces o mar, o fermoso mar

deixa feridas mas veas,

e outras, otras a mar, a nosa mar

trae tristura nas mans baleiras.

Baleiras porque afundiu,

baleiras porque esnaquizou,

baleiras porque afogou,

baleiras porque o chapapote escapou.

Ondas que veñen e van

nunca máis choredes pedras,

porque con peito navegan

homes e mulleres mariñeiras.

Soben as ondas e baixan

con alento de valor legan,

tantos peitos que navegan

coa compaña dende as leiras.

As veces o mar, o fermoso mar

é unha man de apertas,

outras a mar, a nosa mar

un feixe de mans desertas.

Desertas porque afundiu,

desertas porque esnaquizou,

desertas porque afogou,

desertas porque o chapapote escapou.

Nunca máis, prezado mar,

nunca máis baleiras,

nunca máis desertas,

nunca máis prezada mar

tristura nas máns.

En homenaxe a tódas as persoas que tras 20 anos do desastre do Prestige...

       .....siguen navegando......

 (no mar, na terra, no ceo e nos     corazóns do mundo enteiro)♡☆

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

Taboada a 13 de Novembro do 2022.

TI MÁIS EU

Ti máis eu, forxamos un mundo

onde quizáis non vivamos,

pero con valor deixaremos

sabor a mar

sabor a montes e leiras

sabor a lar.

Ti máis eu, tecemos pró mundo

onde quizáis non camiñamos,

pero con herdanza vestiremos

labor do mar

labor de montes e leiras

labor do lar.

Ti máis eu, dámoslle corda ó mundo

onde quizáis non bailemos,

pero no reloxo cantaremos

o son co mar

o son con montes e leiras

o son co lar.

Ti máis eu, somos o mundo

onde quizáis non soñemos,

pero con alento legaremos

valor no mar

valor nos montes e leiras

valor no lar.

Ti máis eu, tan diferentes nacemos

tan iguais morreremos,

namentres tanto mancamos

mar, montes, leiras e o propio lar.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

Taboada a 6 de Novembro do 2022.

TABOADA

 

Dende Portomarín a Chantada

o río Miño fai parada,

para bicar ribeiras de Taboada

e amosar as veces a beleza

que atesoura baixo as súas augas.

Paisaxe de cor encantada

con historia xa consagrada,

fai que a enxebre terra

acariñada pola xente labrega

vista as mais fermosas galas.

De arte románico enxoiada

polo Real Camiño que nela fala,

deixa impagables pisadas

con fontes de dozura sinxela

que manan sempre lembranza.

Berce de cultura honrada

baixo sol, choiva ou tronada,

están as súas rúas paseadas

co carballo de Ramos na ollada

facendo cantigas cás ramas.

Coma tanta morriña alonxada

que por outros lugares é chorada,

o mesmo pasa en Taboada

por quenes saben aprezala

e por cariño non van olvidala.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

Taboada a 29 de Outono do 2022.

NAI

Muller fermosa que me trouxeche a vida,

que fas de tripas corazón sen que cho pida,

ti, valente ata na escuridade fria,

grazas nai por tanto que me acariñas.

Apertas e bicos que tan ben enfías

para tecerme o traxe de cada día,

onde non permites que se agoche a mentira.

Muller fermosa chea de sabedoría,

que sementas para que o mundo viva,

tí, xoia prezada que eterna respiras,

grazas nai por deixarme que che escriba.

Letras e sentires que sorrin e camiñan,

para que as bágoas non deixen ferida

e cada alento, sexa a túa voz que diga

orgullosa contigo miña amada filla.

Grazas nai, latexo da alma miña,

honrada contigo nai querida.

Muller de antes con tenrura vestida.

Muller de agora con paz tendida.

Muller de mañá con estrela que brilla.

Muller de muller con sangue compartida.

Grazas nai, latexo da alma miña,

honrada contigo nai querida.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega.

Taboada a 23 de Outono do 2022.

P.D...o próximo día 25 miña nai fai 80 anos e iste poema vai por ela, tamén por miña sogra que ten 89 e para homenaxe a cada muller nai, especialnente as arxentinas que o domingo 16 de Outubro celebraron o Dia da Nai en Arxentina. Apertas.

---

NO DIA DA MULLER RURAL..15.10.2022

Muller fermosa vestida de etiqueta,

fermosa muller tamén cun delantal,

no teu día todo ben che queda

sobre todo cando tí es fundamental.

Muller rural,

alma natural,

alento vital, 

corazón real

e camiño leal.

Muller rural,

orgullo de fogar,

honra con amar

e forza para estar.

Muller rural, por ti, por vós

luz e andar.

Muller rural, por mín, por nós

sorrir e chorar.

Nun mundo que leva o teu nome

sempre a túa voz se oe.

Muller fermosa que arranxas calquer desfeita,

fermosa muller  para unha vida exemplar,

no teu día e sempre, ben ergueita,

porque ti es fonte elemental.

Muller rural,

alma natural,

alento vital,

corazón real

e camiño leal.

Muller rural,

orgullo de fogar,

honra con amar,

e forza para estar.

Grazas por formar parte do meu latexar.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega.

Taboada a 16 de Outono do 2022.

NON

Non quites alma miña

estas ás para voar,

que clavache nun só día

e non quero arrincar.

Non apages mente miña

a luz de cada soñar,

que nunha noite algo fría

encendeche no meu ollar.

Non danes vida miña

esta ilusión para forxar,

cunha certeira ledicia

que ceibe deixo viaxar.

Non peches boca miña

o sorriso nin o falar,

que sempre con humildade

dou co sinxelo abrazar.

Non negues sangue miña

tódolos alentos para bicar,

deixa que sexan camiño

onde o corazón semente amar.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega.

Taboada a 9 de Outono do 2022.

A TI QUE SABES DE MORRIÑA

A ti, que estás lonxe da terra

van apertas sinxelas,

para agarimarte nesas horas

onde a luz non crarea leda.

A ti, que estás lonxe da terra

van tamén estas verbas,

con alentos para risas ou se choras

na compaña destas ondas.

A ti, que estás lonxe da terra

atesourando amor e lendas,

lembra que moito te quere ela

e non desexa verte con fendas.

A tí, que estás lonxe da terra

que tes latexos nas estrelas,

esta gandeira galega

diche que fermosa realidade teñas.

A tí que sabes de morriña

Galicia, aínda lonxe, aloumínate.

A vida está en ti.

En tí que estás lonxe da terra,

que tanto sabes de morriña,

respira un camiño importante

que esperta cada día moi axiña

dándoche máis do que leva.

Non o dubides,

a tí, que estás lonxe da terra

non dubides que estás ó carón dela.

A vida está en tí.....

.....que tanto sabes de morriña.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega.

Taboada a 2 de Outono do 2022.

SANTIAGO MOLINA PRESENTA DISCO

 

CONCIERTO BENÉFICO

 

RUADA EN VEDRA

 

NON SE ANAGOU A VIDA

Cando fixeron as presas dos ríos

anagáronse moitos asubíos,

de casas e labradíos

que estaban cheos de vida.

Aqueles tempos tan doídos

conservan en sí escondidos,

historias de eternos suspiros

que falan cheos de vida.

Hoxe asoman ás veces os fíos

daqueles valentes camiños,

onde cantaban moi queridos

aletos cheos de vida.

Anagos de choros sentidos

son recordos aínda vivos,

de quenes fixeron latidos

que non anagou a vida.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

Taboada a 24 de Setembro do 2022.

....

Frase escrita hoxe cos mellores desexos para todos e todas :

" Na morte, non se vai a vida ".

POEMAS DE ANA VILA PORTOMEÑE A MARCIAL MOUZO Y SALETA GOI GARCÍA

 A MARCIAL MOUZO

M.edra no camiño infinda ilusión

A.o carón da túa prezada labor

R.eflexando pola radio gran valor

C.on verbas verdadeiras, soño e paixón

I.nformando e tamén tecendo canción

A.lí ou eiquí que con ledicia e algunha dor

L.egas a través das ondas unha cultura  de lúa e sol.

M.oitas grazas Marcial por cada ocasión

O.nde a sorte de escoitarte ou verte agasalla cor

U.lindo, tocando ou saboreando ise amor

Z.urcindo na verdade dos corazóns

O.rgullo desta Galicis que ten a túa voz.

___________________________________

PEQUENAS VERBAS A SALETA

No pasamento de Saleta Goi Garcia

tódolos carros botaron o seu asubio,

para soar dende a terra chá un canto vivo

ao carón dos latexos de Manuel María.

Hoxe Saleta, xá é a única estrela

que seu amado escribiu nun poema,

e....para herdanza da terra galega

es muller que na cultura alumarás  eterna.

Fonda aperta para familia e amizades,

gratitude por os teus feitos e ansiedades.

__________________________________

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

Taboada a 18 de Setembro de 2022.

(Mes chamado tamén de San Miguel en Galicia)

MENTIRAS

 

As mentiras son realidades

si, desas realidades que deixan dor,

dor, dunhas irrealidades

nas máscaras dunha amargada cor.

As tantas falsas verdades

amosadas en feitos e na voz,

legan esas irresponsabilidades

agardando enganar a razón.

As mentiras son alentos pensantes

de quenes non sinten o corazón,

de quenes teñen somente maldades

por non ser alma con leal son.

As tantas falsas verdades

escritas dos feitis e por voz,

medran con tantas ilegalidades

que permiten vivir da ilusión.

Dunha ilusión con mortandades

que secan alentos de amor,

anubrando familia e amizades

que latexan para un mundo mellor.

As mentiras...son unha realidade sen verdade,

dunha responsabilidade que as persoas ...non queremos ter.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

Taboada a 11 de Setembro do 2022.

(Feliz dia dos mestres e mestras en Arxentina, grazas por ensinarnos a ler, escribir, números, etc  e por facer que tamén a educación no fogar xunto co voso alento a dia de hoxe no mundo perdure tamén o respeto e a cultura.)

CENTRO GALICIA

C ontan que hai polo mundo

E ncontros de persoas galegas

N ovelando historias cada segundo

T ecendo soños de mar e terra

R indo e chorando a miúdo

O rgullosas das verdades e lendas.

G alicia lévana nas veas

A o carón dun camiño profundo

L ibres coma as nosas letras

I nfindas como meigas e bruxos

C antando morriña por ela

I goal ca fan os aturuxos

A lentando vida sempre dela.

Para todos os centros galegos

que atesouran os nosos latexos.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

Taboada a 4 de Setembro do 2022.

NON TEÑO MÁIS PARA DARCHE

 

Non hai riqueza na miña casa

nin luxos para adornala,

somente sinxeleza amada

que con agarimo é dada.

Non hai xoias na miña cama

nin seda que faga de sába,

somente quentiña manta

que con tenrura aperta.

Non teño máis para darche

que a alma que che canta

e a música que soa

do meu corazón amante.

Non hai fermosa palabra

nin unha riseira falsa,

somente sincera loubanza

que as veces ata dana.

Non hai beleza na miña cara

nin desexo de mudala,

somente a miña limpa ollada

que che fala namorada.

Non teño máis para darche

que a alma que che canta

e a música que soa

do meu corazón amante.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

Taboada a 28 de Agosto de 2022.

AGASALLOS DE ANA VILA PORTOMEÑE AOS MÁRTIRES GALEGOS

 ALEXANDRE BÓVEDA

A ferida por arma de fogo

L evou o teu corpo ás estrelas,

E merxendo sempre sen acougo,

X erando paz ao mesmo tempo

A túa alma de grandes verbas,

N adas da verdade e do traballo,

D eixas para Galicia un legado

R econfortando dende San Amaro

E spellos que soan con músicas ledas.

B enquerido galego noso

O rgullo do mar e das leiras,

V es sendo lealdade neste mundo novo

E ncamiñando leais apertas

D ebaixo da chaqueta coa bandeira do pobo

A mada tanto por ti, que bágoas quedan

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega.

Taboada a 17 de Agosto de 2022.

Sinxelo homenaxe para Alexandre e familia, nunha data histórica en Galicia e alén dela. 

GALICIA MARTIR.

Enfados, represalias e morte

por distintos pensares e formas,

foron e son a sorte 

de barreiras con luz e sombras.

Todo niste mundo ten sur e norte

quizáis leste ou oeste sen normas,

máis somos seres dun forte

dun forte chamado Galicia

de feitos e verbas moi fondas.

Non hai heroes nin guerreiras

non hai salvadores nin libertadoras,

somente persoas verdadeiras

que deitadas ou dereitas

loitan por estas terras de amores,

esta terra chamada Galicia

onde traballaron arados e redes.

Apertas que nos chegaron e fixeron rir

bicos que non deron e deixaron chorar,

hoxe e sempre, Galicia ti

martir e renacente tódalas horas.

Corazón que nos alentas a vivir

paisaxe que latexas no andar,

hoxe e sempre, Galicia ti

martir e renacente de tantas honras.

Esta vida chamada Galicia

onde oes, comes, tocas, ules e ves.

Viva a nosa Galicia.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

Taboada a 17 de Agosto de 2022

...........................♡☆...............................

Na lembranza de todo mártir na Galicia, especialmente a familiares e amizades de Carmen Pesqueira Domínguez , A CAPIROTA.

Ogallá en ningún lugar exista dor por distinta razón, ideais, relixión, xénero, costumes, status, etc. Toda vida debe ser respetada e cada quen ser capaz de respetar a si mesmo/a e os/as demais.

XANTAR ANIVERSARIO DE VEDRA

 

FIESTA ESPAÑOLA

 

ALMUERZO DE CAMARADERÍA CON QUEIMADA

 

TI QUE ME ESCOITAS

 

• 
  

  Para ti amigo, amiga

  que a través das ondas,

  estás escoitando cada domingo

  vai hoxe esta poesía.

  
  

  Verbas dende Galicia

  terra que tanto namora,

  deixando apertas no camiño

  para que sempre haxa vida.

  
  

  Poema desta gandeira

  co alento que quizáis soñas,

  mándoche por radio un aloumiño

  distes..que te fan sentir na casiña.

  
  

  Verbas dende Galicia

  terra que tanto " añora"

  agardando estar contigo

  cantándoche lendas con morriña.

  
  

  Para ti que me escoitas

  dígoche;  gaña calquer loita,

  porque ti amigo, amiga, importas

  e aínda se non nos coñecemos

  un sorriso temos,

  nas fiestras e nas portas.

  
  

  Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

  Taboada a 14 de Agosto do 2022.

  
  

  ---

• , 

Virgen del Carmen con queimada

 

HOMENAXE A ROSALIA

    

Rosalía,

cos teus "Cantares Galegos"

dende as "beiriñas do Sar",

deche auga aos regatos

e vida alén do mar.

   

   Vai para ti esta homenaxe

   por alma, honra e coraxe.

Poemas, prosa ou cantigas

son parte dos latexos,

que alumean con alentos

para perdurar nos beizos.

   Na fermosa Galicia

   a fala é o galego,

   do pobo mariñeiro

   do pobo labrego,

   e as túas verbas, Rosalía

   soan por o mundo enteiro.

Na fermosa Galicia

hai lendas e contos estranos,

agochando "Ruinas"

soando campás nos "Domingos de Ramos",

e, levando botas azuis un cabaleiro

que ao teu paso quita o sombreiro.

Rosalía,

que revives como "Follas Novas"

sendo tamén "La hija del mar",

es bágoa e sorriso da terra,

ti, Rosalía,

fiestra da cultura popular.

   Vai por ti esta homenaxe

   por alma, honra e coraxe.

"Costumbres  Galegas"

dende "Padrón y las inundaciones",

de tanto amor

que tiveche e tes no corazón,

van para ti estas verbas

prezada e aprezada

Maria Rosalía Rita de Castro

tanto que legache ninguén o quita.

Grazas con humildade, orgullo e valor,

porque en nós,

en nós están os teus Airiños Aires.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega.

Taboada a 25 de Xullo do 2022.

Dia de Galicia.