TI MÁIS EU

Ti máis eu, forxamos un mundo

onde quizáis non vivamos,

pero con valor deixaremos

sabor a mar

sabor a montes e leiras

sabor a lar.

Ti máis eu, tecemos pró mundo

onde quizáis non camiñamos,

pero con herdanza vestiremos

labor do mar

labor de montes e leiras

labor do lar.

Ti máis eu, dámoslle corda ó mundo

onde quizáis non bailemos,

pero no reloxo cantaremos

o son co mar

o son con montes e leiras

o son co lar.

Ti máis eu, somos o mundo

onde quizáis non soñemos,

pero con alento legaremos

valor no mar

valor nos montes e leiras

valor no lar.

Ti máis eu, tan diferentes nacemos

tan iguais morreremos,

namentres tanto mancamos

mar, montes, leiras e o propio lar.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

Taboada a 6 de Novembro do 2022.