NAI

Muller fermosa que me trouxeche a vida,

que fas de tripas corazón sen que cho pida,

ti, valente ata na escuridade fria,

grazas nai por tanto que me acariñas.

Apertas e bicos que tan ben enfías

para tecerme o traxe de cada día,

onde non permites que se agoche a mentira.

Muller fermosa chea de sabedoría,

que sementas para que o mundo viva,

tí, xoia prezada que eterna respiras,

grazas nai por deixarme que che escriba.

Letras e sentires que sorrin e camiñan,

para que as bágoas non deixen ferida

e cada alento, sexa a túa voz que diga

orgullosa contigo miña amada filla.

Grazas nai, latexo da alma miña,

honrada contigo nai querida.

Muller de antes con tenrura vestida.

Muller de agora con paz tendida.

Muller de mañá con estrela que brilla.

Muller de muller con sangue compartida.

Grazas nai, latexo da alma miña,

honrada contigo nai querida.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega.

Taboada a 23 de Outono do 2022.

P.D...o próximo día 25 miña nai fai 80 anos e iste poema vai por ela, tamén por miña sogra que ten 89 e para homenaxe a cada muller nai, especialnente as arxentinas que o domingo 16 de Outubro celebraron o Dia da Nai en Arxentina. Apertas.

---

NO DIA DA MULLER RURAL..15.10.2022

Muller fermosa vestida de etiqueta,

fermosa muller tamén cun delantal,

no teu día todo ben che queda

sobre todo cando tí es fundamental.

Muller rural,

alma natural,

alento vital, 

corazón real

e camiño leal.

Muller rural,

orgullo de fogar,

honra con amar

e forza para estar.

Muller rural, por ti, por vós

luz e andar.

Muller rural, por mín, por nós

sorrir e chorar.

Nun mundo que leva o teu nome

sempre a túa voz se oe.

Muller fermosa que arranxas calquer desfeita,

fermosa muller  para unha vida exemplar,

no teu día e sempre, ben ergueita,

porque ti es fonte elemental.

Muller rural,

alma natural,

alento vital,

corazón real

e camiño leal.

Muller rural,

orgullo de fogar,

honra con amar,

e forza para estar.

Grazas por formar parte do meu latexar.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega.

Taboada a 16 de Outono do 2022.

NON

Non quites alma miña

estas ás para voar,

que clavache nun só día

e non quero arrincar.

Non apages mente miña

a luz de cada soñar,

que nunha noite algo fría

encendeche no meu ollar.

Non danes vida miña

esta ilusión para forxar,

cunha certeira ledicia

que ceibe deixo viaxar.

Non peches boca miña

o sorriso nin o falar,

que sempre con humildade

dou co sinxelo abrazar.

Non negues sangue miña

tódolos alentos para bicar,

deixa que sexan camiño

onde o corazón semente amar.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega.

Taboada a 9 de Outono do 2022.

A TI QUE SABES DE MORRIÑA

A ti, que estás lonxe da terra

van apertas sinxelas,

para agarimarte nesas horas

onde a luz non crarea leda.

A ti, que estás lonxe da terra

van tamén estas verbas,

con alentos para risas ou se choras

na compaña destas ondas.

A ti, que estás lonxe da terra

atesourando amor e lendas,

lembra que moito te quere ela

e non desexa verte con fendas.

A tí, que estás lonxe da terra

que tes latexos nas estrelas,

esta gandeira galega

diche que fermosa realidade teñas.

A tí que sabes de morriña

Galicia, aínda lonxe, aloumínate.

A vida está en ti.

En tí que estás lonxe da terra,

que tanto sabes de morriña,

respira un camiño importante

que esperta cada día moi axiña

dándoche máis do que leva.

Non o dubides,

a tí, que estás lonxe da terra

non dubides que estás ó carón dela.

A vida está en tí.....

.....que tanto sabes de morriña.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega.

Taboada a 2 de Outono do 2022.

SANTIAGO MOLINA PRESENTA DISCO