Dende Portomarín a Chantada
o río Miño fai parada,
para bicar ribeiras de Taboada
e amosar as veces a beleza
que atesoura baixo as súas augas.
Paisaxe de cor encantada
con historia xa consagrada,
fai que a enxebre terra
acariñada pola xente labrega
vista as mais fermosas galas.
De arte románico enxoiada
polo Real Camiño que nela fala,
deixa impagables pisadas
con fontes de dozura sinxela
que manan sempre lembranza.
Berce de cultura honrada
baixo sol, choiva ou tronada,
están as súas rúas paseadas
co carballo de Ramos na ollada
facendo cantigas cás ramas.
Coma tanta morriña alonxada
que por outros lugares é chorada,
o mesmo pasa en Taboada
por quenes saben aprezala
e por cariño non van olvidala.
Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega
Taboada a 29 de Outono do 2022.
No hay comentarios:
Publicar un comentario