jueves, 11 de junio de 2020

DOS MEDIOS ESPAÑOLES "INDIGNIFICAN" EL CÓDIGO DEONTOLÓGICO

Ante las mentiras vertidas en un programa de la Radio Galega, ésta me permitió, una semana después, una aclaración en el mismo programa en que se habían emitido tales falacias.
Dos medios periodísticos españoles, " Diario Nós" y "Eldiario.es-edición Galicia", al día siguiente de la primera emisión reprodujeron parte del contenido de la misma en importantes espacios de sus páginas. El diario Nós incluso hizo una bajada de título en la que hace propia la mentira, al darla como hecho consumado. Por su parte el otro medio mantiene la noticia en su página hasta el día de hoy, es decir, desde hace 13 días.
Transcurridas más de 48 horas de la emisión del audio en el que  refuté las falacias expresadas una semana antes en el mismo espacio radial, y ante el evidente silencio editorial de ambos medios, me dirigí a los mismos con sendos mensajes por correo electrónico, en los que solicitaba un trato no discriminatorio en relación con la difusión de un mismo tema en similares condiciones. 
Cinco días después de tales envíos, no recibí ninguna respuesta de los medios ni, lógicamente, ninguno de los dos varió su postura antiética. 
Por lo expuesto, expongo los principios del Código Deontológico Periodístico, y el proceder envilecido hacia el mismo de los medios implicados.
  • El respeto a la verdad. (Publicaron mentiras y no se retractaron)
  • Estar abierto a la investigación de los hechos. (Jamás investigaron mínimamente)
  • Perseguir la objetividad aunque se sepa inaccesible. (No estaría entre sus prioridades)
  • Contrastar los datos con cuantas fuentes periodísticas sean precisas. (Demasiado para ellos)
  • Diferenciar con claridad entre información y opinión.(Ambos avalaron como ciertas las mentiras)
  • Enfrentar, cuando existan, las versiones sobre un hecho. (No les interesó)
  • Respeto a la presunción de inocencia. (Ni teniendo pruebas)
  • Rectificación de las informaciones erróneas. (Parece que eso no "vende" dentro de su periodismo)

A continuación ilustro con la documentación pertinente:



Encabezamiento de ambos medios con los afirmativos, revela y recibían.
A continuación los correos remitidos a ambos medios.
El  reciente 29 de mayo en el programa “Galicia por Diante” se emitió una nota con el músico argentino radicado en Galicia, Juan Carlos Cambas, quien allí vertió unas falacias que ensucian y agravian al Centro Gallego de Buenos Aires, al colectivo gallego de la Argentina, a Manuel Fraga Iribarne y al propio estado argentino.
Como gallego radicado en la Argentina e hoy presidente del Centro Gallego de Buenos Aires, voy a desmontar cada una de las mentiras del señor Cambas.
Primero: El Centro Gallego de Buenos Aires es un hospital que el señor Fraga, al igual que todos los presidentes de la Xunta de Galicia visitaron en distintas ocasiones. Nunca en el hospital se hizo otra comida que no fuese la que se le da a los pacientes. Tampoco, jamás, el Centro Gallego organizó ni participó de ninguna comida que pudiera tener finalidad política.
Segundo: Dice este hombre que el alguna vez votó a Fraga porque le daban 50 dólares por hacerlo. Si esto fuese cierto, el denunciante no solo se agravia el mismo sino también a un colectivo en el que algunos de integrantes  venderían el voto. Afrenta también a su propio país cuando dice que en el correo te daban un bono por los 50 dólares. Esto sólo puede tener cabida en una mente febril, pues acusa de una grave corrupción al Correo Argentino. Este absurdo no tiene por donde asirlo, porque si el dinero era para los votantes del PP, tendrían éstos que ir con el sobre abierto para que se viese a quien votaban, y los distintos empleados de las más de 3000 oficinas que el ente tiene en todo el país tendrían que estar instruidos de, cómo y a quien darle el bono. Un delirio total que los otros partidos hubieran denunciado oportunamente.
Como dirigente del Centro Galicia antes, del Centro Gallego hoy y periodista por muchos años, participé de todas las visitas de los presidentes Fraga y Pérez Touriño, de presidentes de diputaciones, de infinidad de alcaldes, estuve en comidas gratuitas y en otras pagas.
Con mucho orgullo puedo pararme ante  cualquiera y afirmar con rotundidad que, los gallegos de la Argentina nunca votamos por un plato de comida ni por 50 dólares. Acertados o no, siempre votamos de acuerdo a nuestras convicciones y, estadísticas hay que lo refrendan.

Agradeciendo la atención que no dudo darán a la presente les saludo cordialmente.

Ramón Suárez Álvarez
Periodista independiente y presidente del Centro Gallego de Buenos Aires


Á dirección editorial do xornal Nós:

Na sexta feira da semana pasada, no programa “Galicia por Diante” da Radio Glega, fixeronlle una entrevista ao músico arxentino radicado en Galicia, Juan Carlos Cambas. Ao día seguinte o voso medio, cubriu de xeito destacado tal nota, malia non compartir a baixada do título ,”Unha entrevista a un músico arxentino na Radio Galega revela as prácticas de Fraga para gañar votos entre a comunidade de emigrantes”, xa que avalaron algo que non é certo.
No mesmo programa, una semana despois, o 5 de maio, tiven a ocasión de desmontar as falacias que o entrevistado vertera coas que luxaba, ao Centro Gallego de Buenos Aires, aos galegos da Arxentina e ao propio país que nos acolle. Coma xornalista independente e lector consuetudinario do voso medio, agardei onte e hoxe atopar no mesmo alguna referencia á miña intervención no programa da RG. Vana espera, non so non se publicou, senón que, ademáis semella que non habería moita imparcialidade para tratar a mesma noticia.
Seguidamente replico o texto completo do que dixen no nomeado programa radial:

 “O recente 29 de maio no programa “Galicia por Diante” emitiuse unha nota co músico arxentino radicado en Galicia, Juan Carlos Cambas, quen alí verteu unhas falacias que lixan e agravian ao Centro Gallego de Buenos Aires, ao colectivo galego da Arxentina, a Manuel Fraga Iribarne e ao propio estado arxentino.
Como galego radicado na Arxentina e hoxe presidente do Centro Gallego de Buenos Aires, vou a desmontar cada unha das mentiras do señor Cambas.
Primeiro: o Centro Gallego de Buenos Aires é un hospital que o señor Fraga, ao igual que todos os presidentes da Xunta de Galicia visitaron en distintas ocasións. Nunca no hospital se fixo outra comida que non fose a que se lle da aos pacientes. Tampouco, xamais, o Centro Gallego organizou nin participou de ningunha comida que poidera ter finalidade política.
Segundo: di este home que el algunha vez votou a Fraga porque lle daban 50 dólares por facelo. Se isto fose certo, o denunciante non so se aldraxa el mesmo senón tamén a un colectivo no que algúns integrantes  venderían o seu voto. Luxa tamén ao seu propio país cando di que no correo che daban un bono polos 50 dólares. Isto so pode ter cabida nunha mente febril, pois acusa dunha grave corrupción ao Correo Argentino. Este absurdo non ten por onde collelo, porque se os cartos eran para os votantes do PP, terían éstes que ir co sobre aberto para que se vise a quen votaban, e os distintos empregados das máis de 3000 oficinas que o ente ten en todo o país terían que estar instruidos de cómo e a quen darlle o bono, un delirio total que os outros partidos houberan denunciado oportunamente.
Coma dirixente do Centro Galicia antes, do Centro Gallego hoxe e xornalista por moitos anos, participei de todas as visitas dos presidentes Fraga e Pérez Touriño, de presidentes de deputacións, de infinidade de alcaldes, estiven en comidas de balde e noutras pagas, con moito orgullo podo porme diante de calquera e afirmar con rotundidade que os galegos da Arxentina nunca votamos por un plato de comida nin por 50 dólares. Acertados ou non, sempre votamos dacordo as nosas conviccións e, estatísticas hai que o refrendan.

Agradecendo a atención que non dubido darán á presente aproveito a ocasión para saudalos co meu maior respecto.
Ramón Suárez Álvarez
Xornalista e presidente do Centro Gallego de Buenos Aires


Repito, no sólo no se los tuvo en cuenta para algún tipo de publicación sino que tampoco fueron respondidos.