Cando fixeron as presas dos ríos
anagáronse moitos asubíos,
de casas e labradíos
que estaban cheos de vida.
Aqueles tempos tan doídos
conservan en sí escondidos,
historias de eternos suspiros
que falan cheos de vida.
Hoxe asoman ás veces os fíos
daqueles valentes camiños,
onde cantaban moi queridos
aletos cheos de vida.
Anagos de choros sentidos
son recordos aínda vivos,
de quenes fixeron latidos
que non anagou a vida.
Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega
Taboada a 24 de Setembro do 2022.
....
Frase escrita hoxe cos mellores desexos para todos e todas :
" Na morte, non se vai a vida ".
No hay comentarios:
Publicar un comentario