ANGEL

O teu nome prezado amigo

xa di todo,

de ti saia tanto agarimo

que chegaba eiquí e aló.

Partiche con nobleza e honra

xamáis só 

deixas pegada no camiño

con milleiros de feitos bos.

Angel, as bágoas sairon,

hai dor,

nada será esquencido

por amor.

Partiche así, nunha hora

que o destino creou,

e dende ese novo brillo

Galicia no ceu falou.

Falou prezado Angel

ao carón dos nosos,

na alma das nosas

por mar e na terra que ves.

Angel, prezado amigo

estas verbas con gratitude e lembranza

Saúde e terra !

Poema adicado a Angel Anes, xunto con familia e amizade en sinal de sinxelo homenaxe. D.E.P ☆♡

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

En Taboada a 26 de Novembre do 2023.

SETE NETOS CELEBRA SUS 25 AÑOS

 

CONTIGO, SOMENTE QUEDA AMOR

Van pasando os dias

con cada momento

lévote no pensamento.

Tanto alento que me das,

tanto camiño que fas

alonxando sofremento

quedando somente amor.

Cada verba que me dis

do teu pensamento

soa un latexo contento.

A vida das túas mans,

sementa por onde vas

floreando bo sentimento

coa raiz do teu amor.

Amor que enche fogar.

Amor que xamais se vai.

O teu amor, meu amor

medra na terra e no mar.

Contigo, somente queda amor.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega.

En Taboada a 12 de Novembro do 2023.

PASO A PASO

Paso a paso

vainos levando lonxe a vida,

atopando no noso camiño

aquilo que perdéndose non foi perdido.

Temos ao carón

semente de corazón,

latexos feitos ilusión

e alentos con emoción.

Paso a paso

ábrense portas ben amigas,

deixando fora do postigo

milleiros de momentos sen sentido.

Somos unha canción

de anterga composición,

diferente paixón

e sons cheos de amor.

Paso a paso

toda estrela que brilla,

danos ese agarimo

que sendo escuridade, está vivo.

Paso a paso,

o que se veu conseguindo

non ten meta, é destino.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

En Taboada a 29 de Outubro do 2033.

Con Ramón Suárez retransmitindo dende unha cafeteria da Coruña, despois de participar por a mañá, na carreira máis bonita do mundo, a 44 carreira pedestre popular de Santiago de Compostela, e chegando á meta moi ben, eso si, un pouco mollado por a choiva. Parabéns Ramón e grazaz Ever por facer boa a transmisión.

TEMPOS DE GUERRA

As luces que alonxan escuridade

xa non soan con ilusión,

as voces sotérranse

e chora o corazón.

Os camiños que levan liberdade

xa non acariñan con amor,

as olladas péchanse

e ábrese a dor.

Tempo de guerra

que desfai ceo e terra,

por alguén que dí

dispara por mín.

Os fogares que abrigan soidade

xa non teñen calor,

as persoas íspense

con lúa e sol.

Tempo de guerra

que no mundo cega,

por alguén que di

o que non sabes ti.

Baixo inxustiza e desigualdade

amósase a sin razón,

crendo arranxarse

problemas sen solución.

....Qué as guerras deixen xá de existir!!!!

Ana Vila Portomeñe. Poeta labrega.

En Taboada a 5 de Novembro do 2023.