Podes as miñas verbas non escoitar,
os meus alentos a túa pel non acariñar,
cada ánimo que che mando, non chegar
e cada bágoa solta e apresada nas mans
non ter poder para ser o teu espertar.
Pero sei..sinto o teu bravo latexar.
O mesmo latexo da terra que mancamos.
O mesmo latexo amiga miña.
Porque tí sempre es amiga
miña terra queridiña.
O mesmo latexo que tanto coidamos
fará que voltes amiga miña,
fará que voltes máis forte.
Porque ningún lume, será a túa morte,
tí voltarás amiga miña
a ser a verde Galicia,
a grandeza que cada dia é alentar,
tí, Galicia, lugar que amamos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario