DOEN

 

Doen as mans

cando non poden dar ningún alento

a quenes no corazón tanto aprezan,

cando os seus dias son sofremento.

Doen os ollos

cando non ven ningún pensamento

que axude na anubrada realidade,

cando os dias son de choramento.

Doen os beizos

cando non dan sido ningún alimento

para acougar a tristísima sin razón,

cando os dias son de tormento.

Doe o que doe,

cando está todo sentimento

esbarando en gotas de esperanza

que se abrazan con fe moi dentro.

Doe tanto,

tanto que nin sequera co tempo

vai amainar a eterna pregunta

por qué existe tal momento?.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

Taboada a 13 de Marzo de 2022