O PORCO

Dende que te lembro

formas partes de moitos fogares galegos,

onde es coidado con agarimo

para darnos alimentos moi prezados.

Do teu rabo enroscado ata o fuciño

chámanche porco, cocho, marrao,

rancho ou tamén como eu che digo....quino,

pero sexas ou non ben bautizado

todo tes no teu ser para ser aproveitado.

Naceche cun marcado destino

para encher as nosas lacenas,

onde cada anaco que amosas

alonxa a fame de tantas veas.

Agora niste ano dous mil vinte e dous

faste moi máis de querer,

o teu riñón e o teu corazón

fan de camiño e de razón,

eu, niste poema quéroche agradecer

que na sanidade perdure a ilusión,

para que a humanidade teña solución

a ises achaques que causan dor.

Grazas porquiño

por o teu agarimo.

Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega

Taboada a 23 de Xaneiro de 2022