Moita xente temos na vida
no paso dos nosos días,
máis pouca ten a carica
de ser alento na lexanía.
Tantos para dar alegría
na hora das nosas cantigas,
máis poucos a valentía
de ser luz para noite fría.
Eu teño a honra querida
en cada intre que respira,
da fermosura sen malicia
de quenes son auga limpa.
Dou grazas por a familia
de sangue non compartida,
por o sentir de amiga
que está sen que lle pida.
Orgullosa sen despedida
da amizada que é viva,
dunha alma sempre espida
que de pureza vai vestida.
Orgullosa e honrada
dos amigos e familia,
de quenes estiveron,
están e estarán…
graciñas.
Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega
En Taboada a 8 de Xaneiro do 2023
No hay comentarios:
Publicar un comentario