As horas van pasando,
e con elas levando
o que vas tocando
se non o vas gardando.
Os momentos chorados,
non cantan nadando
o que vas calando
se non o vas secando.
O sentir amado,
non baila deixando
o que vai chegando
se non o vas coidando.
A vida vai acabando,
e con ela olvidando
se non deixas legado
que viva conservando.
Vive disfrutando,
sorrindo, recordando,
querendo, sementando.
VIVE.
Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega
Taboada a 17 de Abril de 2022.
Domingo de Pascoa.
No hay comentarios:
Publicar un comentario