Vimos un dia para o mundo porque así é o destino,
non sabemos como seran as pegadas do camiño,
nin se detrás dunha sinxela porta
haberá estancias de soidade ou agarimo.
Imos medrando entre segundos paseniños,
atopando amizade e mantas con frío,
cousas que non importan ou que sí contan
namentres levamos labazadas e aloumiños.
Estamos de paso nuns intres moi vivos,
con alentos ben arroupados ou espídos,
quizáis non ollemos detrás dunha sinxela porta
latexos que nos enchen de soños escritos.
Seguimos a nosa vida sementando montes e ríos,
formando vales e mares que non serán olvidos,
onde ben sexa por boas ou por malas
firmamos estrelas nun ceo de suspiros.
Detrás dunha sinxela porta
van dende esta terra que piso
apertas e bicos que soan
porque os vosos corazóns importan.
Detrás dunha sinxela porta
perdura destino dun camiño.
Ana Vila Portomeñe. Poeta Labrega
Taboada a 5 de Xunio de 2022
No hay comentarios:
Publicar un comentario