Etiquetas Latexos de Ana

domingo, 25 de noviembre de 2007

OUTRA VEZ O VOTO EMIGRANTE

O domingo pasado falei da proposta que fixera o BNG en Galicia, hoxe voulles ler unha nota publicada en Vieiros, (www.vieiros.com) que coido é unha clase maxistral sobre diáspora, nacionalismo e direitos, escrita por Fernando Pérez-Barreiro.
Destrutiva proposta do BNG sobre o voto “emigrante”


12:07 22/11/2007

A Galiza completa non está formada por apegados e emigrados, senon que é unha realidade diaspórica, como a de Irlanda ou a do povo xudeu. Ten esa sorte, que non todos os países teñen. Ten unha riqueza material e espiritual moi importante, que non se debe desaproveitar. Vivimos, cada vez máis, nun mundo de diásporas, e a diáspora galega pode ser un modelo, se sabemos aprezala e artellala ben. Non é cousa dun pasado que haxa que liquidar, senón dun futuro que hai que construir. Por iso preocupa moito que un partido nacionalista, con parcela de poder no goberno galego, propoña unha amputación da Galiza.
Os fillos ou netos de quen emigrou non son “emigrantes”. Son galegos da diáspora. A emigración, con toda a súa historia, as súas traxedias e as súas glorias, é a causa. A diáspora é o presente e prometedor resultado desa causa.
É asustador o trasfondo psicolóxico-social de actitudes excluintes como a desta proposta de reforma. Infelizmente, no nacionalismo galego hai grandes doses de españolismo inconsciente, e hai grandes eivas patriarcais que se fomentan a porfía, como se con iso o país se fose salvar en vez de se infantilizar. Unha desas graves eivas patriarcais é o odio ao que marcha da casa materna e a súa expulsión por “ingrato” e mal fillo. Iso é o que insire a doutrina da piedade filial, que é un dos piares do patriarcalismo e impera na sociedade galega. Os que marchan son malos e os que quedan coa Nai na casa meréceno todo. Que os nacionalistas galegos cultiven esa eiva que tanto dano fai á Galiza demostra o pouco que pensaron nesa nai-patria que invocan, confundindo o benestar da patria cos seus instintos mais obtusos e egoístas. Non se pode facer unha nación sen airear a mente e sen cultivar o sentimento folgado. Pechando a mente e o sentir non se poderá levar á Galiza mais que á frustración e o malogro.
O verdadeiro nacionalismo ten que consistir en querer que a nación se desenvolva e adiante en todo, sen que ningunha das súas posibilidades quede frustrada. Pero tamén invocaron sempre o nacionalismo os que buscaron a gloria deles e non a do país, e tamén é sempre posíbel e até probábel que en nome dos nacionalismos se defendan e fomenten mentalidades atrasadas, actuacións obtusas e torpes atavismos. Cómpre non esquecer que nacionalistas foron os que puxeron os seus países na dianteira do mundo ao longo da historia, pero tamén se chamaron nacionalistas Hitler, Francisco Franco e moitos outros polo estilo.

Impulsos irracionais
O intelixente sería estar dispostos a aproveitar o que poden aportar os galegos que viven fóra. O outro, seguir desprezándoos e pechándolles as portas como se fixo sempre, e facelo en nome da Galiza, é unha vergoña e non pode levar mais que ao desbarate. O nacionalismo galego ten que reflexionar moi en serio sobre ese asunto e non deixarse levar por impulsos irracionais e sentimentos escuros e incivilizados.
É lamentabel que a proposta do BNG sexa mais politiqueira que política. Polas razóns que sexa, semella que se teme que o voto da diáspora favoreza a partidos que non están hoxe no poder. Haberá que convencer a ese eleitorado de que se vai actuar mellor que os outros. O que non se pode facer é coutar os direitos que lle corresponden, aproveitando que son máis vulnerábeis. Por ese camiño de eliminación négase a democracia. Apresentar como lóxicas propostas encamiñadas a eliminar aos que podan ser un obstáculo para obter o poder que se cobiza é perigosa politicaría.
Excluir aos votantes diaspóricos das eleccións municipais e das autonómicas é precisamente cortarlles o direito de expresarse no que é máis esencial da sua galeguidade. Acentúase así a sua condición de “españois” e elimínase a de “galegos”. Sorprendente proposta para ser feita por un partido nacionalista.
O argumento de que só voten os que “teñen intereses no país”, amais de ser un criterio imposíbel de aplicar na práctica, semella un retorno ao sufraxio censitario, como o que predicaba o moderantismo do século XIX: que voten só os que teñen un certo nivel de ingresos, os “contribuintes” por riba dun certo nivel. Que non votaran os pobres, que non votaran as mulleres…O sufraxio universal conseguiuse loitando contra esas ideas, e velaí que agora imos para atrás con esta proposta.

Vínculos reais co país
E non hai que esquecer que hai moitos diaspóricos contribuintes aos orzamentos municipais, porque teñen propiedades e intereses na Galiza. E podería haber máis, e a política autonómica debería contribuir a que os houbese.
Se quen vive na diáspora é galego, nada máis antidemocrático que limitarlle o voto a que ten direito en virtude do sufraxio universal. Que ese voto sexa incómodo para o poder non é argumento válido en democracia.
Na proposta do BNG non vai abondar un exame cativo para demostrar “vínculos reais co país”, como propón o señor Jorquera. Vailles facer falta convocar "oposicións a votante".
Chama a atención como perduran algunhas ideas no galeguismo. Unha das compoñentes históricas do BNG, que é a UPG, foi xurdindo en oposición aos prantexamentos do chamado “piñeirismo”. Resulta agora que nesa estreita visión da diáspora ven coincidir con Ramón Piñeiro. Os enfrentamentos de Piñeiro coa rama ultramarina do galeguismo respondían á táctica de concentración do poder de manobra na persoa do líder neogaleguista. Conseguir esa concentración foi un trunfo para Piñeiro, pero rompeu coa idea diaspórica e universalista da Galiza. É unha lástima que perduren actitudes tan destrutivas.
Apresentar o “voto en urna” como gran avance, esencial para a limpeza do proxecto, é elevar o incidental a sustancial. ¿Ou xa se esqueceu que o “pucheirazo” facíase coas urnas?
A obsesión cos “emigrantes” das Américas parece que lle fixo esquecer ao BNG que hai moitos galegos por todo o mundo que, igual que eles, teñen nacionalidade española porque nunca a mudaron e a queren conservar. Eses galegos quedarían sen direito a voto na Galiza e desplazados dela, nunha operación de “limpeza”. Hai que ter a mente e o sentir moi pechados para non saber ou non admitir que se pode andar polo mundo sen mudar de nacionalidade, é dicer, como estranxeiros. ¿Tan imposíbel será de entender que non é preciso viver pegado ao sitio no que un naceu, e que mais ben é aconsellábel facer o máis que se poda por abrir a mente e o sentir? Pechar Galiza non pode ser unha tarefa nacionalista.

Fernando Pérez-Barreiro
Fernando Pérez-Barreiro Nolla é natural de Ferrol e reside en Londres desde hai varias décadas. Xornalista na BBC durante anos e tradutor da Organización Internacional do Café, é membro do Consello Asesor do
IGADI. Recentemente, gañou o Premio de Tradución Plácido Castro pola tradución dun Breviario do pensamento clásico chinés

lunes, 19 de noviembre de 2007

POR QUÉ NO ME CALLO

El domingo anterior inicié el programa, con el señor José Luis Rodríguez Zapatero hablando en la XVII Cumbre Iberoamericana, (se escuchaba de fondo la voz del presidente de Venezuela señor Hugo Chávez, y el famoso ¿Porqué no te callas? dirigido a éste, por el Rey de España, Juan Carlos I); escuchamos al propio señor Chávez reflexionando sobre el hecho y; al presidente del Partido Popular de España, señor Mariano Rajoy, y su interpretación del incidente. 
Personalmente creí que el tema quedaba agotado y que no volvería a comentar nada del mismo. Sin embargo, durante toda la semana, internacionalmente y también en el ámbito local, la cuestión no sólo no se aplacó sino que sigue generando nuevas reacciones y declaraciones. Hace pocas horas el señor Chávez dijo haber sido agredido por el rey de España y solicitó excusas y que rectifiquen para que esto no se convierta en un problema.
También, y en este caso desde la Argentina, la Federación de Asociaciones Gallegas a través de su presidente señor Francisco Lores Mascato, hizo pública una carta de solidaridad con el presidente de Venezuela.

La carta dice lo siguiente:

Buenos Aires, Noviembre 13 de 2007
Sr. Hugo Chávez Frías
Presidente de la República Bolivariana de Venezuela

De mi consideración:
Ante los hechos ocurridos en la Cumbre de las Américas, nuestra Federación apoya tu postura, considerando que Aznar deambula por toda América al servicio del Imperio del Norte tratándote de dictador y faltándole el respeto al pueblo venezolano que te eligió.
También cuando sufriste el golpe de Estado, Aznar y el Embajador de España apoyaron dicho golpe. Considero también que el Rey, como Jefe de Estado no ignoraba estas actitudes golpistas, como tampoco ignoramos que es un golpista y fascista.
Por lo tanto ésta Institución se solidariza contigo, por tu intervención en la justa defensa del proceso democrático y revolucionario de tu gestión.
¡ Viva la Revolución bolivariana ¡
Un saludo fraternal,
Adiante sempre,

Francisco Lores Mascato
Presidente

En relación con esta carta leo a continuación el artículo publicado hoy en la edición digital de El Correo Gallego, que dice lo siguiente:

El presidente de la Federación de Asociaciones Gallegas de Argentina, Francisco Lores Mascato, remitió una nueva carta al presidente de la República Bolivariana de Venezuela, Hugo Chávez, en la que atribuye a "un error de transcripción" que en una misiva anterior se llamase "golpista y fascista" al Rey de España y aclara que estos calificativos estaban "referidos al ex presidente del Gobierno español José María Aznar". Lores explicó que su intención no era "llamarle de frente fascista al Rey", sino que la secretaria que tomó nota de la misiva cometió "un error de transcripción" porque estas críticas iban dirigidas a Aznar. "Estoy aclarando, no rectificando", aseguró, puntualizando que mantiene "todo el resto de la carta". Lores insiste en que Aznar y el embajador español "apoyaron el golpe de Estado" y sostiene que don Juan Carlos, "como jefe de Estado, no ignoraba estas actitudes golpistas". Lores, que también es portavoz del BNG en Argentina, rechazó también las peticiones de que abandone la presidencia de la federación. "No me voy a poner de rodillas", explicó, al tiempo que pidió que no se tomen represalias económicas contra la asociación. Por su parte, la presidenta del Consejo de Residentes Españoles (CRE) de Buenos Aires, María Teresa Michelón, puntualizó que "ni siquiera por una equivocación se pueden permitir insultos a instituciones" de España. 
El portavoz del PSdeG, Ismael Rego, ha exigido la sustitución "urgente" de Francisco Lores al frente de la Federación de Asociaciones Gallegas en Argentina si "no rectifica" sus palabras. El PPdeG también exige una rectificación y pide al BNG el cese de Lores en sus cargos como representante nacionalista.

Respaldo de Beiras y respeto de Quintana 
El ex portavoz del BNG Xosé Manuel Beiras declaró estar "completamente de acuerdo" con Francisco Lores, quien tachó al Rey de España de "golpista y fascista". "Considero también que el Rey, como jefe de Estado, no ignoraba estas actitudes golpistas" -las sufridas por el presidente venezolano y que "Aznar y el embajador de España apoyaron", según recoge textualmente la carta de Lores-, "como tampoco ignoramos que es un golpista y fascista". Por su parte, Anxo Quintana, aclaró que la carta en la que Lores llamaba "golpista" al Rey fue enviada en calidad de presidente de la Federación de Asociaciones Gallegas en Argentina, "no como responsable del BNG" en el país austral, si bien añadió que "las ideas que transmite son tan respetables como cualquier otra". Quintana añadió que en las relaciones exteriores hay que "mantener un tono diplomático e intentar huir de cierto tipo de expresiones" . 

Por todo lo anterior es que reiteraré conceptos ya vertidos en nuestro programa del domingo anterior.

El señor presidente de Venezuela hizo uso de la palabra en la Cumbre, el viernes 9 de noviembre, durante su alocución usó palabras muy duras para referirse al ex presidente del gobierno español señor José María Aznar. El día 10, siendo orador el actual presidente del gobierno español señor José Luís Rodríguez Zapatero, manifestó sus diferencias políticas e ideológicas con su antecesor, no obstante reclamó que el mismo debía ser respetado como ex presidente, elegido democrática y mayoritariamente por el pueblo español. El discurso del mandatario español fue interrumpido reiteradas veces por el señor Chávez, hasta que el rey Juan Carlos dijo dirigiéndose a éste ¿Porqué no te callas?
Cuando vamos al cine y alguien sigue hablando al iniciarse la proyección, inmediatamente es reprendido solicitándole que haga silencio. El señor Chávez, hizo algo similar a quien habla en el cine, habló y, reiteradamente cuando debió mantener silencio. El rey, y pese a que se quiera magnificar el sentido de sus palabras, no quiso hacer otra cosa que pedir coloquialmente al señor Chávez que pare de hablar para que el señor Rodríguez Zapatero lo pueda hacer normalmente. Percatado el señor Chávez de la exposición de su mal comportamiento público, rápidamente buscó cambiar el eje temático, diciendo por ejemplo, que el rey era jefe de estado pero, no electo como él por el voto popular, acabamos de escucharlo diciendo "el rey que no es rey.........aquí en América latina"; ha dicho también que América estuvo muchos años callada y que ahora nadie la hará callar, se dijo que el rey es fachista y autoritario, etc.
Yo no creo en absoluto en el autoritarismo del rey, pienso que un autoritario le hubiese dicho al presidente venezolano: Cállese por favor ó ¿Porqué no se calla?, e insisto, creo que el ¿Porqué no te callas?, fue totalmente coloquial ante alguien que había colmado absolutamente la paciencia y los límites de convivencia.
El señor Chávez, tiene todo el derecho del mundo a seguir hablando del tema, sus seguidores del mundo también, y yo sólo aspiro a que, tanto el rey como el presidente del gobierno español , sigan con la tesitura de no contestar, ratificando así aquello de que, no hay que dar por el pito más de lo que éste vale.

Otro tema muy importante de la semana fue la propuesta del Bloque Nacionalista Gallego, queriendo limitar a las elecciones generales y europeas la participación de quienes estamos en la diáspora . El propio vicepresidente de la Xunta de Galicia, Anxo Quintana, decía que la proposición del Bloque es una "contribución clara" ante un proceso que "se vuelve urgente y necesario" para "acabar con el escándalo antidemocrático que supone la actual situación".
Estas palabras del vicepresidente de la Xunta están referidas al actual sistema de voto por correo y a la necesidad de cambiarlo por el voto en urna.
Comparto absolutamente que el sistema actual es vetusto y se presta a manipulaciones, pero es poco inteligente castigar nuestro derecho, por la incapacidad de los gobernantes españoles para crear un sistema eficiente.
Declaró también el señor Quintana que en sus viajes al extranjero conoció de boca de los gallegos la necesidad de resolver la nacionalidad, de mejorar los servicios sanitarios y las prestaciones sociales, "pero en ningún caso colocaron el derecho a voto en municipales o autonómicas como crucial para su futuro". "Creo que el voto interesa más a algunas formaciones políticas que a los propios emigrantes", reiteró.
Si no fuese porque no quiero cometer una irrespetuosidad, reiteraría aquí lo que pensé apenas leer estas declaraciones del vicepresidente gallego. Sólo diré que, nadie hasta hoy, le dirá ni a el ni a otros, que sea crucial para su futuro el votar en municipales o autonómicas, ¡si es un derecho que tenemos!.
En cuanto a la propuesta del BNG, sería bueno dejar de lado la hipocresía y manifestar abierta y frontalmente que, dados los malos resultados obtenidos por esa fuerza en municipales y autonómicas, sugieren cortar por lo sano (para ellos) y dejarnos votar sólo, en nacionales y europeas donde no somos tan molestos (para ellos). Modestamente sugiero que se preocupen por mejorar las relaciones con la diáspora; que sacar la bandera española de los lugares que visita el señor Quintana, no sea algo trascendental en su agenda, como ocurriera en ocasión de su viaje a la Argentina.
Finalmente, si yo fuese dirigente del Bloque, estaría mucho más preocupado por la vertiginosa caída que esta formación tuvo en las municipales en Vigo y Ferrol -donde hace muy poco ostentó sendas alcaldías y hoy es una fuerza de segundo orden-, que en quitarle un derecho adquirido y constitucional a mis paisanos. Parece que para esta gente nosotros no somos gallegos como ellos.